رابطه ی بین سبک های رهبری مربیان با خودکارآمدی ورزشکاران پرورش اندام شهر تبریز و مرند

هدف این تحقیق بررسی رابطه ی بین سبک های رهبری مربیان با خودکارآمدی ورزشکاران باشگاه های بدنسازی شهرتبریز و مرند بود و روش تحقیق از نوع توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه ورزشکاران مرد باشگاههای شهر تبریز و مرند تشکیل می دهند که بر اساس اطلاعات موجود تعداد کل آنها 1020 نفر می باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان به تعداد 280 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب گردید. این پژوهش از نظر هدف کاربردی، از لحاظ جمع آوری داده¬ها میدانی، از نظر ماهیت پژوهشی و توصیف شرایط و پدیده¬های مورد بررسی از نوع توصیفی_ همبستگی است. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های سبک رهبری lssچلادورای و صالح (1980) و همچنین پرسشنامه ی خودکارآمدی شرز استفاده گردید. روایی و پایایی آن مورد تایید ولی جهت تعیین پایایی مجدد روی نمونه کوچکی اجرا و از طریق آلفای کرونباخ 85/0 ،90/0مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی ( میانگین، درصدها، و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی( آزمون تی تک نمونه ای،آزمون تی تست برای دو گروه مستقل )، از طریق نرم افزارspssاستفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که متغیر سبک رهبری و خرده مقیاس های آن با میزان خودکارآمدی ورزشکاران رابطه ی مستقیم و معنی داری دارد وهمچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک دموکراتیک نقش معنی داری در تبیین خودکارآمدی ورزشکاران دارد.